Breestraat 24, Leiden admin@ergoeducation.nl +31 6 42 07 12 16
Het doel van formeel onderwijs is altijd het voorbereiden van leerlingen geweest op het leven als verantwoordelijke burger. Het onderwijs heeft leerlingen met de technische vaardigheden toegerust die nodig zijn om een baan te krijgen, en de sociale vaardigheden om die te behouden. Dat paradigma is verstoord door de telecommunicatierevolutie. Nu leven we in een wereld waarin informatie vrij beschikbaar is en sociale interactie voor een groot deel online verloopt. Meer dan ooit worden schoolverlaters gevierd als helden. Creëren we een vals narratief dat van formeel onderwijs kan worden afgezien, of zit er een kern van waarheid in? Wat brengt de toekomst voor het schoolonderwijs, nu de informatiesnelweg zijn bandbreedte blijft uitbreiden?
Het zou naïef zijn om te denken dat de vrije verspreiding van informatie via technologie op zichzelf studenten in staat zou kunnen stellen kennis te verwerven. De meest voor de hand liggende obstakels zijn de talloze afleidingen van internet. Je bent vaak uren bezig met het doorbladeren van sociale media of het bingewatchen van shows. Misschien kan worden beweerd dat internet een opleiding zou kunnen bieden aan die uitzonderlijke paar zoekers naar kennis die gedisciplineerd genoeg zijn om de toeters en bellen van hersenloos amusement te negeren. Er zijn altijd uitzonderingen geweest, internet of niet.
De essentiële vraag is daarom: zijn scholen effectief voor degenen onder ons die worden afgeleid door technologie? De meeste ouders en leerkrachten zullen het erover eens zijn dat mobiele telefoons, tablets en computerschermen de grootste vijanden van hun leerlingen zijn geworden. Maar ze zijn ook een essentieel onderdeel van het leven van een leerling. Gezien hoe diepgeworteld deze apparaten zijn geworden in het sociale en creatieve leven van jongeren, is het nauwelijks voor te stellen dat die apparaten uit het leven van jongeren worden verbannen. Natuurlijk bieden scholen een omgeving waarin een zekere mate van discipline wordt gehandhaafd, maar doen ze genoeg om jonge geesten te inspireren tot het streven naar excellentie door middel van onderwijs? Of zijn de geesten van onze leerlingen te vertroebeld door informatie-geïnduceerde dopamine? Mijn educated guess is dat het laatste het geval is.
Om schoolonderwijs effectief te laten zijn, moeten wij, als opvoeders, de geest van de leerlingen stimuleren door een ervaring te creëren die meeslepender is dan online-entertainment. En ik bedoel niet dat het onderwijs leuker verpakt moet worden. Het onderwijs dat momenteel door scholen wordt gegeven, zou moeten veranderen. Scholen houden zich bezig met de verspreiding van informatie, maar ze moeten een ecosysteem creëren waarin leerlingen in staat worden gesteld kennis te ontdekken. Het lijkt misschien onduidelijk, maar dit onderscheid tussen het verspreiden van informatie en het ontdekken van kennis is de sleutel tot innovatie in het schoolonderwijs.
De meest rudimentaire vorm van menselijk begrip zijn data. Data bestaan uit enkelvoudige feiten, signalen, nullen en enen enz. Op zichzelf communiceren data heel weinig. Georganiseerd en gestructureerd, worden data interpreteerbaar en transformeren ze in informatie. Informatie beantwoordt “wat?” vragen. Dit is echter niet-geteste informatie en omvat daarom mis-informatie. Zelfs wanneer informatie wordt getest door degenen die het verspreiden, is het kwetsbaar door de beperkingen van het menselijk geheugen. Informatie is ook vatbaar voor verkeerde interpretatie door de “confirmation bias”- men heeft de neiging te horen wat men wil horen. Daarom is een kijk op de wereld die uitsluitend is gebaseerd op informatie van nature gevaarlijk.
In de juiste context en door de consument getest op waarheidsgetrouwheid, verandert informatie in kennis. Kennis beantwoordt “hoe?” vragen. Om dit te bereiken, moet een zoeker naar kennis kritisch en onafhankelijk denken om deze vragen te beantwoorden. Het is een proces van onderzoek en ontdekking waarin de zoeker ideeën test om niet alleen het onderwerp te ontdekken, maar ook de logica die eraan ten grondslag ligt. Met inzicht is men ook in staat om “waarom?”, en vooral “waarom niet?”, vragen te beantwoorden. Dit vermogen transformeert kennis in wijsheid – het toppunt van menselijk begrip.
Het doorbreken van de barrière tussen de verspreiding van informatie en de ontdekking van kennis, als vormen van schoolonderwijs, is essentieel om de uitdagingen die technologie ons stelt aan te pakken. Het plezier van onafhankelijk denken (Maslow noemt het zelfverwezenlijking) is veel dieper dan de cheap thrills van dopamine die internet biedt, waardoor het laatste minder aantrekkelijk wordt. Informatie mag dan wel vrij beschikbaar zijn op internet, maar het vermogen om kritisch en onafhankelijk te denken is dat niet. Dat vermogen moet gecultiveerd worden. En scholen zijn daarvoor de perfecte plek.
Mijn ervaringen hebben aangetoond dat elke leerling die zich bezighoudt met het ontdekken van kennis spectaculaire resultaten behaalt, aangezien ze veel minder last heeft van afleiding dan degenen die zich alleen bezighouden met het consumeren van informatie. En deze resultaten zijn niet beperkt tot de traditionele “nerds”. Door de omschakeling hebben zelfs die leerlingen die eerder moeite hadden om examens te halen achten en negens behaald voor hun wiskunde-examens.
Naarmate technologie de structuur verandert van hoe we ons leven leiden, moeten wij, als opvoeders, ons aanpassen en innoveren. De aandacht van opvoeders is grotendeels gericht op het gebruik van technologie als hulpmiddel voor de verspreiding van informatie. Dat is echter niet genoeg. We moeten ook innovatief zijn in onze benadering van het onderwijs zelf.
